žywjenje Hanza Njepilu
žywjenje Hanza Njepilu (1766-1856)
Hanzo Njepila (1766 - 1856) jo hako prjeni nje-faraŕ napisał serbske teksty. Jo nam zawóstajił wjele zajimawego ho žywjenju serbskich burjow w Rownem a jo nejwažnjejša peršona za serbske ludowe pismowstwo. swójich rukopisach jo pójedał ho swójom žywjenju, a to w Slěpjańskem dialekće. Hojsne ludźe pak su byli analfabety, a nichten njejo ho jogo pisanje rodźił. Wěkšy dźěl jogo nědźi 30 rukopisow su jomu ći chowanju dali do rowa, a tak su se na wěcnje zgubili.
Eintrag im Kirchenbuch aus dem Jahr 1766
"Den 1. August 1766 hat Maria, dem Matthes Njepila von Roine sein Eheweib ein Söhnlein geboren, welches den 3. Ejusd getaufft und Hanß
genennet worden ...."
dźěćece lěta Hanza Njepilu
Hanzo jo był narodźony 1. awgusta 1766 hako syn Mateja (1724 -1785) a Marije (1730 - pó 1785).
Štyri zymy dlejko jo chójdźił do šule w Rownem, w Trjebinje a pón w Miłorazu.
Ćez lěće jo dźěłał na pólach a hako pastyŕ, a do jogo dźěćetstwa su słušali te „głodne lěta“ pó 1770, dyž njejo było nic k jědźi, a wón jo musał łobodu pytać a warić.
Anekdota ho tom, kaž jo hopytał lećeć, jo znata: Hako šćidła jo se šwindki ćiwězał a skócył z kryća brožnje, což pak njejo była tajka dobra ideja; jo spadnuł a jare to bółeło.
Młody Njepila
Hanzowa familija jo była jare chuda.
Jogo nan njejo nidy wjele doma był; ten jo ćece chójdźe prosyłći tej bramborskej kromje.
Młody Hanzo jo doma ćěžko dźěłał a te dokusow graty spórědźał; a nic jeno grat – tež cyłetwarjenje jo było chamerne.
Jo ćěł wótejć a hyndźi słužyć, mać pak jogo prosyła, aby wóstał doma.
W lěće 1785 był póten južont sam buŕ a měł žywnosć na dwórje starjejšeju.
Njepilowa familija
W lěće 1789 se Hanzo Njepila wóženił, jogo žeńska, Pawlikoc Marija, jomu pórodźiła mjez lětami 1790 a nědźi 1812 sedym dźěći:
• Matej (1790 - 1868)
• Hana (1791 - 1795)
• Marja (1796 - njeznate)
• Krystyjan (1802 - 1837)
• Hanzo (1802 - 1870)
• Wórtyja (1810 - njeznate)
• Magdalena (njeznate- njeznate)
Njepila hako półbuŕ a twarc
W lětach 1790 do 1800 jo se Hanzo starał ho to, hobdźěłać rolu.
W swójich rukopisach móžomy cytać, kak jo se z tym šindował a dźo jo jogo swódźba měła póla a łuki (městna Dubrawica, Łuk a Rypne).
Słušało jo Njepilicym nědźi 5 hektarow; półbuŕ da jo musał měć kus wěcej hako 5 ha.
Nědźi w lěće 1800 jo Hanzo ćewzył dwór starjejšeju a jo se wótněnta měnował „Hanzo Njepila, półbura w Rownem“.
Wón jo se hobstarał twarski material a chopił twarić; a dwór jo był 1806 natwarjony tak, kaž jen dźeńsa widźimy.
Njepila hako humjonkaŕ
Hokoło 1824 ćejšeł dwór pó tradiciji na nejstarjejšego syna Mateja a Hanzo jo šeł na humjonk.
Tam se njej měł dobrje, jogo šwigerdźěwka jomu njejo žycyła bałdy nic a zasej jo był głodny.
Njepila jo musał jare ho to wójować, aby jomu dali to, což jo hako humjonkaŕ pó prawje měł krynuć. Tež na humjonku jo jare ćěžko dźěłał.
Hanzo njepila jo zemrěł 1856 w starstwu 90 lět.
zasłužba Hanza Njepilu
W swójich rukopisach jo pójedał ho swójom žywjenju, a to w Slěpjańskem dialekće.
Hojsne ludźe pak su byli analfabety, a nichten njejo ho jogo pisanje rodźił.
Wěkšy dźěl jogo nědźi 30 rukopisow su jomu ći chowanju dali do rowa, a tak su se na wěcnje zgubili.
Hanzo Njepila jo hako prjeni nje-faraŕ napisał serbske teksty.
Jo nam zawóstajił wjele zajimawego ho žywjenju serbskich burjow w Rownem a jo nejwažnjejša peršona za serbske ludowe pismowstwo.